امام صادق (ع)

امام صادق(ع) نه تنها دیگران را دعوت به کار و تلاش می کرد، بلکه خود نیز با وجود مجالس درس و مناظرات و

امام صادق علیه السلام را به شهادت رساندند و چراغی را که روشنی‌بخش محافل و مجامع دنیای اسلام بود خاموش نمودند

«المُسْلِمُ أخُو المُسْلم، هُوَ عَیْنُهُ وَمِرآتُهُ وَدَلِیلُهُ، لَایَخُونُهُ وَلَا یَخْدَعُهُ وَلَا یَظْلِمُهُ وَلَا یَکْذِبُهُ وَلَا یَغْتَابُهُ» «1».

امام صادق(ع) که موافق و مخالف و دوست و دشمن به بزرگی جایگاه و بی کرانه دریای دانش او اعتراف دارند، افزون بر فقه و تفسیر و کلام و اخلاق و حدیث علومی را که تا آن روز در حجاز و عراق سابقه نداشت عرضه کرد و با تدریس فیزیک، جغرافیا، نجوم، هیئت و پزشکی جمع زیادی را در اطراف شمع وجود خویش گرد آورد به گونه ای که شاگردان آن حضرت را افزون بر چهار هزار نفر دا ...

بی گمان مقصود از تشیع، همان حقیقت راستین اسلام است که مؤسس آن پیامبر اسلام (ص) بوده، و امت را به متابعت از علی (ع) و اهل بیت(ع) رهنمون کرده، تا بتوانند از این در، بر شهر علم محمدی راه یابند .

افراد زیادی در نشر و گسترش احادیث و علوم خاندان اهل بیت علیهم السلام نقش داشته اند. در این میان اما افرادی بودند که نقش مهم تری نسبت به سایرین ایفا کردند

در اصول کافی، ارشاد شیخ مفید، کشف الغمه و برخی کتابهای دیگر، از رحلت امام صادق (ع) به لفظ «مضی » «مات » و «قبض » تعبیر شده است.

شناخت شاخه ها و دسته بندی شیعیان و راویان، و افکار و معتقدات هر دسته، برای شناخت فضای صدور و زمینه های پیدایش روایات شیعه، و علل تضعیف برخی راویان بزرگ، و مهم تر از همه، تشخیص روایات صحیح از سقیم، اهمیت بسزایی دارد

«المُسْلِمُ أخُو المُسْلم، هُوَ عَیْنُهُ وَمِرآتُهُ وَدَلِیلُهُ، لَایَخُونُهُ وَلَا یَخْدَعُهُ وَلَا یَظْلِمُهُ وَلَا یَکْذِبُهُ وَلَا یَغْتَابُهُ» «1».

در اصول کافی، ارشاد شیخ مفید، کشف الغمه و برخی کتابهای دیگر، از رحلت امام صادق (ع) به لفظ «مضی » «مات » و «قبض » تعبیر شده است.